Vrijwilliger in de kijker: Aicha

Aicha werkt nu al vier jaar in de Participatie Keuken. “Ik was alleen in Nederland en ik moest en wilde werken. Een familielid stelde mij voor aan Ben. Ik werkte drie maanden op proef en toen mocht ik blijven.” En nog steeds heeft ze het naar haar zin. “Wat leuk is aan werken hier, is dat de mensen heel aardig zijn. Niemand schreeuwt. Niets hoeft, maar je kunt alles proberen. Als het lukt, is het fijn. Anders hoeft het niet. En het is meer dan alleen werk. Soms mag je ook wat eten meenemen, dat vind ik heel lief.”

Eten moet goed smaken!

Het leukst vindt Aicha dat ze mag koken. “Ik vind koken leuk, dat doe ik thuis ook altijd veel. Maar daar maak ik veel Marokkaans eten, vaakMarokkaanse koekjes. Maar ik woon alleen, dus ik kan niet koken voor mensen, dat vind ik echt jammer. Daarom vind ik het leuk dat ik dat hier kan doen.” Bij de Participatie Keuken houdt Aicha zich voornamelijk bezig met ons beroemde ParticipatieGebak, soep, salades en taarten. “Ik heb hier echt geleerd te koken vanaf eenrecept, dat doe ik normaal nooit. En ik heb geleerd Nederlands te eten en te koken, zoals gepureerde aardappelen. Nederlands eten is echt heel anders. Marokkaans eten bevat veel kruiden en heeft veel smaak. Het Nederlandse eten is wel makkelijker om te maken. Soms eten Nederlanders gewoon een boterham en dat vinden ze ook lekker!” lacht ze. Maar daar doet ze niet aan mee. “Nee, eten moet goed smaken!”

Nederlands leren

Naast koken, leert Aicha in de keuken ook goed Nederlands door met collega’s te praten. Dat is fijn, want dat beheerst ze nog niet zogoed. “Want Nederlands is moeilijk. Ik heb wel anderhalf jaar les gehad op school in het Nederlands. Maar het is lastig omdat ik in Marokko niet kon lezen of schrijven; ik kon alleen de Koran een beetje lezen. Nu heb ik geleerd omNederlands én Arabisch te schrijven en te lezen,” zegt ze trots. “En nu kan ik met mijn buren praten. Dat is heel fijn, want ik geef ze ook heel vaak eten. En dan kunnen we een praatje maken,” vertelt ze blij. Naast koken voor ons en haarburen, zwemt ze ook nog. Een grote glimlach verschijnt op haar gezicht als ze daarover vertelt. “Ik vind het zo leuk dat vrouwen alles mogen hier.”

Met moed van Marokko naar Nederland

Voor Aicha is het belangrijk dat ze vrienden en kennissen heeft waarmee ze kan praten, werk heeft, kan zwemmen en genoeg eten heeft. Wantin Nederland kwam ze alleen aan in 2014. Haar man nam haar mee op vakantie naarMarokko maar pakte toen haar identiteitsbewijs af. In plaats van bij de pakken neer te zitten, heeft Aicha zelf een visum voor Nederland geregeld in Marokko.Dat is niet makkelijk. Toen ze uiteindelijk in 2017 weer voet op Nederlandse bodem zette, mocht ze naar een huis voor alleenstaande vrouwen. Vanuit daar zochten vond ze een huis en werk. De moed die ze hiervoor nodig had is groot. Wijzijn dan ook dankbaar dat Aicha bij ons werkt.

‍