,,Elke dag is een avontuur”Wie de Participatiekeuken belt, maakt op werkdagen grote kans verblijd te worden met het vrolijke stemgeluid van Karine Willems. Maakt niet uit of je een plek wil reserveren bij een aanschuiftafel of met een vraag komt. Karine gaat ermee aan de slag.,,Het is hartstikke leuk om te doen. In het begin vond ik het een beetje eng. Er is geen script, de telefoontjes kunnen alle kanten op gaan. Zeker toen ik nog niet zoveel van de Participatiekeuken afwist. Je moet wel professioneel blijven.”Het woord ‘keuken’ trok Karines aandacht toen ze de vacature online vond in 2021. ,,Niet dat het mijn hobby is, maar ik vind koken wel leuk.” De Participatiekeuken was in die periode nog in aanbouw. Het sollicitatiegesprek aan de Guntersteinweg in Den Haag vond daarom plaats in een stoffige ruimte. ,,Het was een heel spontaan en leuk gesprek. Zo is het balletje gaan rollen.”De job van telefoniste is eigenlijk op locatie, maar door lichamelijke klachten is Karine niet mobiel. Ze werd afgekeurd na een verkeerd afgelopen operatie. ,,Als ik zou moeten reizen, zou ik vaker moeten afbellen. Thuis zit ik op mijn gemak. Het kan hartstikke druk zijn.”,,Elke dag is een avontuur. Soms kan ik niet opnemen, bijvoorbeeld als ik naar de fysio ben of in de badkamer ben. Sommige mensen vertikken het om de voicemail in te spreken, die blijven bellen. Logisch, ze willen menselijk contact. Het is fijn om even iets te delen. Ik ben afgekeurd en weet dat je leven soms compleet anders kan lopen.”WoonkamerHet contact zit ook in de wekelijkse aanschuiftafel die Karin verzorgt in het Moerwijks Trefpunt. ,,Met een team van zes vrijwilligers verzorgen we de hele avond: iedereen uit de buurt kan aanschuiven. Alsof je mee-eet in een gezellige woonkamer.”Als het koken klaar is, eten de vrijwilligers mee. ,,Eerst was dat voor sommige vrijwilligers een beetje ongemakkelijk, bijvoorbeeld omdat ze niet allemaal dezelfde taal spreken, maar nu zitten we gewoon aan tafel. Alleen als de tafels vol zitten, gaan we met een paar naar achteren en blijven er een paar aan tafel om op te letten of alles goed verloopt. Of iemand wat meer wil eten bijvoorbeeld. Dan scheppen we nog eens op.”De gerechten ontstaan spontaan. ,,We houden het zo wel goedkoop mogelijk. Ik ben heel zuinig van aard, maar soms is het niet meer rond te breien. We zijn ook afhankelijk van wat er binnenkomt. Maar je kunt geen maaltijd maken met alleen maar gele paprika’s.”Karine werkt samen met iemand die net zo zuinig en creatief is als zij. ,,Ze kan koken, ze bedenkt recepten… God heeft haar op mijn pad gebracht. Een tijdje geleden hadden we een moeilijke tijd en akkefietjes toen vrijwilligers het niet zo goed met elkaar konden vinden. De communicatie verliep stroef. Nu is de sfeer fijn. We communiceren beter met elkaar, en we hebben respect voor elkaar.”AvontuurlijkDe vrijwilligers komen uit de hele wereld, net als de gasten. Van Suriname tot Syrië. Van Hongarije tot Holland. Dat betekent voor het menu dat het ene gerecht iets vertrouwds is en de andere keer niet. ,,We hebben onlangs pastasalade gemaakt. Goedkoop en heel lekker met balletjes van kipgehakt en een romige saus. En loempiaatjes vooraf. Geweldig. Als dessert hadden we lapis, een Surinaams gerecht. Voor de een is het avontuurlijk, voor de ander is het iets heel normaals.”Het werk voor de Participatiekeuken heeft haar leven een nieuwe en positieve draai gegeven, zegt Karine. ,,Ik was boos op de hele wereld toen ik niet meer kon werken. Ik rouw nog, maar ik weet dat mijn leven al is uitgestippeld. Ik krijg op mijn pad wat ik nodig heb.” En die kapotte enkel door die verprutste operatie? ,,Het is verdrietig. En het is niet fijn om als sterke vrouw hulp te moeten vragen. Ik heb nooit hulp nodig gehad.” Maar aan haar enkel zit wel een voordeel, grapt ze: hij vertelt haar precies wat voor weer het wordt. ,,Ik ben de nieuwe Piet Paulusma.”