Ben Lachhab: “Ik breng een mooie beweging in gang”
Er bestaat toch een God op aarde staat op een briefje van een oudere dame gericht aan Ben. Ze is intens dankbaar voor de maaltijden die zij van de Participatie Keuken krijgt. Het heeft haar door de coronacrisis heen geholpen. Het is niet het enige dankbriefje dat Ben ontvangt. Hij kan er zijn bureau mee vullen. Ben vindt de reacties hartverwarmend, maar vindt het vooral belangrijk dat eenzame ouderen zich weer gezien en gehoord voelen. De maaltijden zijn slechts een middel om mensen te laten voelen dat ze ertoe doen. Dat ze meetellen. Dat ze niet worden vergeten. De boost die een maaltijd geeft, is niet te omschrijven, zegt Ben vanuit de keuken van het Congresgebouw. Daar worden de maaltijden die bij Shell, Holland casino, Meester catering en House of Lords worden gekookt ingevroren en vanuit die plek rijden de chauffeurs de wijken in.
Niet denken maar doen
Niet denken, maar doen. Ben twijfelt aan het begin van de coronacrisis geen moment aan zijn missie om 100.000 maaltijden te verzorgen aan kwetsbare ouderen in Den Haag. Hij vreest dat een volledige lockdown vooral deze groep zal treffen. Binnen een week staat het project op poten met hulp van sponsoren, bedrijven en talloze vrijwilligers.
Volgens Ben is het bieden van hulp op het juiste moment essentieel. Toen ik echt hulp nodig had, was ik zo blij dat ik het kreeg. De waardering voor die hulp destijds draag ik mijn
leven mee. Het heeft mij gemaakt tot wie ik ben en heeft ervoor gezorgd dat ik doe wat ik doe.
Identiteitscrisis
Hij is elf jaar als zijn vader besluit om zijn gezin naar Nederland te laten komen via gezinshereniging. Zijn vader kwam begin jaren zestig als gastarbeider naar Nederland. Als kind uit een dorpje in het Marokkaanse Rifgebergte weet hij zich aanvankelijk moeiteloos aan te passen in een wereld die hij niet kent. Later, als hij 14 en 15 jaar is, wordt het lastiger. Hij is een vrolijke, sportieve jongen met vrienden uit heel Den Haag, van Ahmed uit de Schilderswijk tot Jantje op Scheveningen. Hij verdient een centje bij op de Haagse markt, houdt van school en begint zich steeds meer af te vragen.
Ik kon mezelf heel moeilijk plaatsen. Ik voelde me nergens gehoord. Ik kwam in een leegte terecht, een eenzaamheid die ik niet kende. Ik had een gemêleerd gezelschap van familie, vrienden en schoolgenoten om mij heen, maar dat maakte me eigenlijk nog eenzamer. Want ik was weliswaar niet alleen, maar ik kon geen aansluiting vinden en zag mezelf nergens in terug. Waar hoor ik bij? Bij welke cultuur? Bij wie hoor ik dan? En hoe zit het met religie?
Lange zoektocht
Een lange zoektocht met veel tegenstrijdigheden begint. Op het juiste moment kwam ik volwassenen tegen die me hielpen. Onder anderen de ouders van vriendjes gingen het gesprek met me aan over de islam, over culturen, over gewoonten over van alles. Ze stelden niet alleen de vraag: Wat is er aan de hand?, maar vroegen vanuit oprechte interesse verder: Waarom vind dat het zo moet zijn? En: Wat vind jij zelf?
Ben vervolgt: Ze namen de tijd naar me te luisteren. Door over al die vragen na te denken, vond ik antwoorden. Door mijn verhaal te vertellen, werd ik begrepen en, nog belangrijker, begon ik mezelf te begrijpen. Vandaaruit ben ik de wereld verder gaan ontdekken en kwam ik uiteindelijk tot de ontdekking dat ik een wereldburger ben.
Tijdperk
Volgens Ben zullen veel kinderen van gastarbeiders zich herkennen in dit verhaal. Onze vaders waren de eerste lichting gastarbeiders. En wij dus de eerste lichting Marokkaanse kinderen. We konden ons aan niemand spiegelen. Het was een heel pijnlijk tijdperk. Daarom is het fijn te ontdekken dat je mensen ontmoet die om een ander geven. Die iets doen, zonder er iets voor terug te verwachten. Dat heb ik zo gewaardeerd dat ik me dat eigen heb gemaakt. Ik doe niets waarvoor ik iets terug verlang.
De wereld helpen
Ben was al dertien jaar actief betrokken bij de bestrijding van eenzaamheid onder ouderen, door zijn Resto VanHarte. Hij droomt ervan alle eenzamen in de wereld te helpen. De coronacrisis heeft die droom in een stroomversnelling gebracht. Het blijkt geen fantasie. Je kunt als individu een bijdrage leveren waardoor de wereld om je heen geholpen wordt, zegt Ben.
Als je het vanuit oprechtheid helpt, dan raakt dat iedereen om je heen en wil iedereen daaraan bijdragen. De Participatie Keuken heeft een beweging in gang gezet. Vanuit dit initiatief doen we dat eerst in Den Haag, dan landelijk en vervolgens wereldwijd. Als we het willen en we bundelen onze krachten, kan het. Als we maar oog hebben voor de ander en naar de ander luisteren. Soms is alleen het bereid zijn naar iemand te luisteren een oplossing.
